Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi. Łk 2,51-52
Bardzo podobny fragment rozważaliśmy kilka dni temu, gdy Maryja i Józef wracali z małym Jezusem do Nazaretu po „ofiarowaniu” w świątyni. Warto jednak zwrócić uwagę na pewien szczegół, który różni te dwa pozornie podobne fragmenty. Otóż obecnie Jezus nie jest już malutkim dzieckiem. Ma dwanaście lat, co oznacza, że w kontekście ówczesnej obyczajowości stoi niemal na progu dorosłości. Przed chwilą zresztą zakosztował już „awansem” nieco tej dorosłości, pozostając sam przez trzy dni w Jerozolimie. Pamiętamy pełne bólu pytanie Maryi, gdy wraz z Józefem znaleźli wreszcie swojego „zbuntowanego nastolatka”; Jego dziwną, nastoletnio „niepokorną” odpowiedź („muszę być w tym, co należy do mego Ojca”) oraz ich niezrozumienie.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Pamiętając o tym, przejdźmy się kawałek drogą u boku Maryi. Poczujmy Jej ulgę – nie tylko, że się znalazł, ale także z tego powodu, że mimo swojej zaskakującej odpowiedzi jednak posłusznie wraca z nimi do Nazaretu. Idą teraz już nie w tłumie, z którym podróżowali trzy dni wcześniej, ale sami we troje. Może więc cały czas na Niego patrzeć. Patrzy więc zatem i po raz nie wiedzieć który zdumiewa się tym, że został Jej dany, powierzony. Przed chwilą wyglądał tak dorośle w otoczeniu rabinów, którym nawet ośmielił się zadawać pytania. Teraz idzie przed siebie, rozglądając się ciekawie wokół. Może nawet trochę niezgrabnie, jak to chłopiec w wieku dorastania. A przecież idzie już poniekąd z własnej woli. Wraca z nimi do Nazaretu bez oporu, ale już w pewnym sensie na mocy własnej decyzji. „I wrócił do Nazaretu, i był im poddany” – pisze Łukasz.
Reklama
Zdumiejmy się dziś z Maryją tym „poddaniem się” Jezusa. Także tym Jego „poddaniem się” nam w naszych Nazaretach. Bóg nam się „poddaje”. Wydaje się w nasze ręce. Wydaje nam się w Komunii, w swoim Słowie.
Wydaje nam się w swoim miłosierdziu w sakramencie pokuty i pojednania. Gdy to sobie uświadamiamy, musimy zadać sobie pytanie: Co robię z tym „poddaniem/wydaniem” się Boga w moje ręce/serce? Dbam o Niego? Szanuję Go w tym Jego „poddaniu” mi się? Zabierając Go ze sobą do moich spraw, działań, relacji, pracy, czasu wolnego, zabieram Go w miejsca, gdzie może czuć się bezpiecznie? Może na mnie liczyć? Ja się z Nim liczę? Czy zmuszam Go do brania udziału w wydarzeniach, które są dla Niego „traumatyczne”, zupełnie Mu obce? Jestem dobrym, odpowiedzialnym, na miarę swoich możliwości godnym „opiekunem” tego Boga, który z takim wielkim zaufaniem godzi się iść ze mną do mojego świata?
Ewangelista kończy ukrytym cytatem ze Starego Testamentu. Chodzi o podobieństwo ostatniego zdania: „Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi” z charakterystyką młodego Samuela: „Młody zaś Samuel rósł i coraz bardziej podobał się tak Panu, jak i ludziom”. Istotna różnica między Jezusem a Samuelem jest taka, że Samuel dorastał dosłownie w świątyni, a Jezus w domku dobudowanym do nazaretańskiej jaskini. To jest o wielkiej godności tego domu. Ten prosty, biedny dom był dla Jezusa świątynią. A więc Dobra Nowina dla nas i o nas jest dzisiaj też taka, że nasze domy mogą być świątyniami; że mają taką godność; że Bóg je tak widzi i traktuje. Nasza codzienność jest liturgią sprawowaną w obliczu Boga i dla Niego. To coś zmienia w moim patrzeniu na własną codzienność; na mój dom; na moje codzienne zajęcia; na ludzi, z którymi je dzielę i dla których je wykonuję? Postójmy z Maryją przy garnkach, popatrzmy, jak rozwiesza pranie, zmywa podłogę – w domu, do którego Jezus wrócił z Nią i Józefem, „i był im poddany”. Niech ten obraz się w nas „rozrośnie” i wyda owoce.
Red.
Tekst pochodzi z książki „Nocą szukałam. Rekolekcje maryjne – zrób to (nie) sam”, ks. Michał Lubowicki
[zdjecie id="127073"][/zdjecie]Promuj akcję na swojej stronie internetowej
Wklej kod na swojej stronie internetowej (750px x 200px)
<a href="https://www.niedziela.pl/trzymajsiemaryi"><img src="https://www.niedziela.pl/download/baner-trzymajsiemaryi-750x200.jpg" alt="niedziela.pl - #TrzymajsieMaryi" /></a>
Wklej kod na swojej stronie internetowej (300px x 300px)
<a href="https://www.niedziela.pl/trzymajsiemaryi"><img src="https://www.niedziela.pl/download/baner-trzymajsiemaryi-300x300.jpg" alt="niedziela.pl - #TrzymajsieMaryi" /></a>
Jeżeli potrzebujesz banera o innym rozmiarze lub umieściłeś baner, napisz do nas: internet@niedziela.pl
