Czytanki Majowe

Matka Boża Nieustannie pomagać nam gotowa

2020-05-22 10:58

ks. Krzysztof Hawro

https://www.redemptor.pl/torun/

Przybywamy dziś do Torunia – miasta znanego w historii z zawieranych tutaj traktatów pokojowych po wielkiej trzynastoletniej wojnie z Krzyżakami. W tym ważnym dla naszej historii mieście, położonym malowniczo nad Wisłą znajduje się prowadzone przez ojców redemptorystów sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Toruńska ikona jest jedną z wielu kopii oryginału rzymskiego obrazu, wykonana w Rzymie przez Józefa Burhardta w 1901 roku, a następnie poświęcona przez papieża Leona XIII. Do Torunia, do kaplicy redemptorystów na Bielanach obraz trafił 17 czerwca 1928 r. Od tego momentu w mieście i okolicach zaczął rozwijać się prężnie wokół wizerunku kult maryjny. W 1939 roku hitlerowcy aresztowali i wywieźli bielańskich redemptorystów. Cudowny obraz został zbezczeszczony i wyrzucony do przedsionka kaplicy. Stamtąd zabrała go i ukryła jedna z polskich rodzin. Po II wojnie światowej do Torunia przybył o. Józef Sochacki, który uporządkował kaplicę. Ikona została ponownie uroczyście wprowadzona do kościoła 22 czerwca 1947 roku, a po Mszy św. odbyła się procesja z Cudownym Obrazem. Od tego momentu stało się tradycją, kultywowaną po dziś dzień, że w uroczystość Matki Bożej Nieustającej Pomocy ulicami miasta wyrusza procesja. Ważnym momentem dla toruńskiego sanktuarium był 12 grudnia 1951 roku, kiedy to, przy udziale kilku tysięcy wiernych, odprawiono pierwsze nabożeństwo nieustannej nowenny, które nieprzerwanie odbywa się do dzisiaj. Dynamicznie rozwijający się kult maryjny przyczynił się do tego, że dekretem papieża Jana XXIII z 29 listopada 1962 roku Matka Boża Nieustającej Pomocy została ogłoszona główną patronką diecezji chełmińskiej, a papież Paweł VI w 1968 roku zezwolił na dołączenie tego tytułu maryjnego do litanii loretańskiej na terenie diecezji. Wskutek tej decyzji nieustanną nowennę zaczęto odprawiać w parafiach diecezji, a do wielu kościołów wprowadzono obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Na przełomie lat 1966 i 1967 rozpoczęto starania o koronację toruńskiego wizerunku. Papież Paweł VI, 16 kwietnia 1967 roku. udzielił zgody na koronację. Stosowny dokument przywiózł do Polski abp krakowski Karol Wojtyła. Ordynariusz chełmiński bp Kazimierz Kowalski poprosił, aby koronacji dokonał Prymas Polski. Nie wiadomo było jednak, czy Prymas pojawi się na tym wydarzeniu, gdyż 29 września, rozpoczynał się w Rzymie Synod Biskupów, na który zaproszeni zostali również przedstawiciele Episkopatu Polski, w tym Prymas Wyszyński. Problem rozwiązały władze państwowe, które ostatecznie nie wydały zgody Prymasowi na wyjazd do Rzymu, w związku, z czym mógł on brać udział w toruńskiej koronacji. Aktu tego dokonał 1 października 1967 roku ks. kard. Stefan Wyszyński, prymas Polski w obecności 13 biskupów, ok. 300 kapłanów i 30 tys. wiernych. Podczas uroczystości koronacyjnych w Toruniu Prymas Wyszyński mówił: „Najbardziej wymyślne programy ateistyczne nie odniosą sukcesów, ponieważ w takiej sytuacji tym silniejsze jest działanie Boga (…). W XX wieku jest wyraźne zapotrzebowanie na społeczną miłość. Każdy, kto zdobywa się na miłość – zdobywa serca. (…) Prześladowcy tracą serca, a prześladowani serca zdobywają – zdobywają ludy”. Zapatrzeni w oblicze Matki gotowej pomagać nam nieustannie wołajmy: Święta Maryjo, spiesz nam na pomoc nieszczęśliwym, podnoś przygnębionych, pocieszaj płaczących, módl się za ludem, wstawiaj się za duchowieństwem, oręduj za poświęconym Bogu stanem niewieścim. Niech wsparcia twego doznają wszyscy, którzy wzywają Twojej Nieustającej Pomocy.