Drodzy Bracia i Siostry!

Z wielkim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci Księdza Arcybiskupa Szczepana Wesołego, który niemal przez całe swoje kapłańskie i biskupie życie związany był z polską emigracją. Sam doświadczając losu emigranta, doskonale rozumiał potrzebę duszpasterskiej troski o Polaków żyjących z dała od Ojczyzny i najbliższych. Od 1980 roku ta duszpasterska wrażliwość na los polskich emigrantów łączyła się z misją delegata Prymasa Polski do spraw Duszpasterstwa Polonii.

Swoje obowiązki śp. abp Szczepan Wesoły wypełniał w duchu całkowitego oddania i radosnej służby. Nie ma chyba zakątka świata, gdzie żyliby Polacy i gdzie by nie dotarł z duszpasterską posługą. Jego postawa naznaczona wiarą i miłością, przywiązaniem do Kościoła i Polski, połączona z pokorą, pogodą ducha i rozległą wiedzą zjednywała mu powszechną sympatię i szacunek. Polacy żyjący pod różną szerokością geograficzną dostrzegali w Jego osobie i posłudze rys Chrystusa Dobrego Pasterza oraz żywy znak łączności z Polską i Kościołem w ojczystym kraju. Był swoistym mostem łączącym Polonię z umiłowaną Ojczyzną.

Za widzialną stroną duszpasterskiej pracy „biskupa na walizkach” kryła się głęboka duchowość, oparta na wierze i zaufaniu Jezusowi oraz Matce Najświętszej - Królowej Polski.

Dotknięci bólem z powodu śmierci abp. Szczepana Wesołego, dziękujmy Bogu za Jego osobę i ofiarną posługę dla Polonii, dla której był darem od Pana Boga. Tę wdzięczność okazujcie, Drodzy Bracia i Siostry, poprzez modlitwę indywidualną i wspólnotową za śp. abp. Wesołego, by ten niezmordowany pasterz Polonii znalazł ukojenie w bliskości Jezusa i w ramionach Matki miłosierdzia!

Modlitwą spłacajmy dług wdzięczności wobec ks. abp. Szczepana Wesołego, który przechodzi do historii Kościoła i Polski jako duszpasterska ostoja polskich emigrantów.

W łączności modlitewnej i z pasterskim błogosławieństwem,

bp Wiesław Lechowicz

Delegat KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej