Dom, po hebrajsku bajt, ma 2 główne znaczenia: budynek, świątynia, lub potomstwo. Dom Dawidowy oznacza o wiele więcej niż tylko budynek. historia ta jest bardzo ciekawa i mało znana w tradycji chrześcijańskiej, a popularna do dziś w tradycji hebrajskiej. Aby to zrozumieć, trzeba wyjść od pierwszych ksiąg Biblii.

Kiedy Żydzi byli w Egipcie, faraon powiedział do położnych żydowskich, z których jedna nazywała się Szifra, a druga Pua: „Jeśli będziecie przy porodach kobiet hebrajskich, to patrzcie na płeć noworodka. Jeśli będzie chłopiec, to winnyście go zabić, a jeśli dziewczynka, to zostawcie ją przy życiu” (Wj 1, 16). Lecz jak opisuje Księga Wyjścia, położne bały się Boga i nie wykonały rozkazu faraona, pozostawiając przy życiu nowo narodzonych chłopców. Pismo Święte mówi, że „Bóg dobrze czynił położnym, a lud [izraelski] stawał się coraz liczniejszy i potężniejszy. Ponieważ położne bały się Boga, również i im zapewnił On potomstwo” (Wj 1, 20-21). Według tradycji hebrajskiej, były to matka z córką (Targumy: Jonatan i Neofiti do Wj 1, 15. 21; Talmud Babiloński, Sota 11b-12a; Midrasz Shemot Rabbah – 1, 17). To znaczy matka oraz siostra Mojżesza i Aarona. Szifra jest utożsamiana z Jochebed, a Pua – z Miriam (por. Wj 1, 14-15).

Jak czytamy powyżej, Bóg tak bardzo wynagrodził tym kobietom, że obiecał im wybudować dom (bajt), czyli dać im potomstwo. I tak Jochebed została matriarchą „domu” kapłańskiego jako matka Mojżesza i Aarona, Miriam zaś stała się matriarchą „domu” królewskiego, z którego – według tej tradycji – miał pochodzić król Dawid. A zatem Dawid urodził się w rodzie akuszerki, która stanęła w obronie dzieci skazanych na śmierć.

Ta historia ma jeszcze wspaniały ciąg dalszy. Kiedy król Dawid chciał wybudować Panu Bogu świątynię (dom), Bóg przez proroka odpowiedział mu: „Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? (...). Tobie też Pan zapowiedział, że dom ci zbuduje. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem (...). Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki” (2 Sm 7, 5. 11-14. 16).

Z teologicznego punktu widzenia uroczyste wyrażenie o budowie „domu” (Wj 1, 21; 2 Sm 7, 1-16) znalazło swoje spełnienie w osobie Chrystusa, który jest zapowiadanym Mesjaszem. To właśnie On zainicjował nowy dom – Kościół. W tym domu Maryja jest nie tylko „siostrą przywódcy”, ale „Matką Mesjasza” i „Matką Kościoła”. A sam Jezus stał się człowiekiem w rodzie, który Pan Bóg pokochał za to, że chronił dzieci na każdym etapie życia.