W swoim słowie metropolita gnieźnieński przywołał słowa papieża Franciszka, które – jak przyznał – bardzo go poruszają. Ojciec Święty przyrównuje w nich Kościół do ręki, która trzyma bramę otwartą między Bogiem i człowiekiem, bramę, którą świat pragnie zamknąć. Dlatego ręka, którą jest Kościół nie powinna się dziwić, że jest odpychana, miażdżona i raniona. Tą ręką – dodał abp Polak – jest każdy chrześcijanin dający świadectwo wiary.

„Owszem, wiele nieraz nas to kosztuje. Niektórzy powiedzą, że dziś częściej niż kiedyś naprawdę nas to kosztuje. Trzeba przełamać lęk, opór. Może nawet w te chrześcijańskie święta, przy świątecznym stole, łatwiej nam dyskutować o polityce czy sporcie, niż podzielić się tym, co tutaj usłyszeliśmy, co przyjęliśmy, w co uwierzyliśmy. (…) Nie usłyszą jednak, jeśli im nikt nie będzie głosił. Ale do tego trzeba jeszcze dodać, że nie uwierzą, nie będą wierzyć, nie zaczną nawet wierzyć, jeśli zabraknie świadectwa naszej wiary. Tylko wiara, która działa przez miłość może dziś prawdziwie przemówić” – mówił Prymas Polski.

Stwierdził również, że nie potrzeba dziś pytać, dlaczego świat ma tendencję do zatrzaskiwania bramy między Bogiem i człowiekiem – jak to określił Franciszek. Nie można też się łudzić – mówił dalej abp Polak – że będzie inaczej, jeśli taka jest tendencja. Kościół, a w nim chrześcijanin, każdy i każda z nas, nie powinien się dziwić – tłumaczył – dzieje się tak z powodu człowieczego bólu, lęku, niekiedy z pychy i egoizmu, nieraz ze zwykłej złośliwości czy zazdrości.

„Dlatego – powtórzę jeszcze raz za Franciszkiem – ta ręka, którą jest Kościół nie powinna się dziwić. Powinna raczej jeszcze silniej i mocniej uchwycić tę bramę, zawieszoną między Bogiem a człowiekiem, między niebem a ziemią. Chwycić ją jeszcze odważniej, bo Ten, który zmartwychwstał, to On sam jest bramą do tego świata. Jest nią właśnie On, Zmartwychwstały, który jest z nami i idzie z nami przez wszystkie dni aż do skończenia świata” – mówił na koniec Prymas Polski.