Reklama

Wiara

Jak rozpoznać

„Ty jesteś człowiek Boga”

Archiwum s. Augustyny Milej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mam przyjaciela. To wierzący, przystojny, inteligentny człowiek, słowem – idealny kandydat na męża. Pewnego dnia, gdy byliśmy na drugim roku studiów, odebrałam telefon.

– Wstępuję do zakonu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Jak to? – zapytałam drżącym głosem. – Ale co się stało?

– Zakochałem się.

– W Iwonie, jasne, ale tym bardziej nie rozumiem...

– Nie, zakochałem się tak naprawdę – uciął. – W Bogu.

I opowiedział mi, jak w walentynki stanął podczas Mszy św. przed ołtarzem i nagle przestał się opierać, narzucać Bogu swoją wolę i po prostu wiedział. Nigdy nie zapomnę uczucia zagubienia. Oto człowiek, którego długo znałam, wobec którego miałam określone oczekiwania, rzuca studia, rozstaje się z dziewczyną i zakłada habit. Kompletnie niezrozumiałe.

Gdy emocje opadły, zaczęłam analizować, starając się przełożyć jakoś jego doświadczenie na moje własne i... przestałam się dziwić. Któż z nas bowiem jest w stanie odpowiedzieć na pytanie o początek miłości, ową iskrę, która umożliwiła nam podjęcie najważniejszej decyzji w życiu – decyzji o tym, kogo chcemy kochać.

„Mówiąc o powołaniu, należy mieć świadomość, że poruszamy się w obszarze, w którym nie wszystko da się wytłumaczyć rozumem. (...) To jest jakiś dar i tajemnica. Tego się nie da matematycznie wyjaśnić. (...) To jest jakiś rodzaj pewności, którą ma się w sercu”.

Ja miałam pewność, że chcę być żoną. On odkrył, że to, za czym od dawna tęskniło jego serce, to wstąpienie do zakonu. Jedni wstępują na ścieżkę życia w małżeństwie, inni na kapłańską. Czasem jakaś kobieta słyszy, jak jej serce szepce: „Ty jesteś człowiek Boga”, i wybiera życie zakonne.

„To jest coś, co się w człowieku odzywa i szuka się tego, czym to coś jest. Porównuję to do zabawy w podchody z Panem Bogiem”.

„Każda odpowiedź na pytanie, jak zrodziło się powołanie, jest wielopłaszczyznowa”. Jedni znają ją od zawsze, inni muszą odkryć.

Reklama

„Ja mam odkryć to, co Pan Bóg mi dał i co jest w moim sercu. To pragnienie jest we mnie. Nie w powietrzu, nie na zewnątrz, nie dookoła mnie, tylko we mnie. Ja to odkrywam w sobie. To jest najgłębsze pragnienie mojego serca, które odkrywam i bez względu na okoliczności idę za tym. Okoliczności mogą być trudne...”.

Kiedy wybiera się powołanie do życia w małżeństwie, nikt się nie dziwi. Gdy mężczyzna chce być kapłanem, zwykle napotyka pewien opór. Kiedy młoda kobieta oświadcza, że świadomie i bez żadnego przymusu wybrała powołanie zakonne, najczęściej słyszy, że oszalała.

Wielu z nas siostry zakonne kojarzą się „z czarnymi habitami i smutnym towarzystwem w kościele”. W naszych oczach są to takie nieszczęsne osoby, których życie w ludzkich kategoriach jest przegrane. Myślimy, że są „smutne i infantylne, że ich życie jest zamknięte i bezsensowne. Że gdzieś tam po cichutku siedzą i modlą się, nic ciekawego nie robią. (...) same kobiety z kompleksami, których nikt nie chciał” albo że mamy „do czynienia z osobą z innej planety, do której w ogóle nie można podejść i zacząć rozmowy”.

Ewelina Tondys postanowiła sama sprawdzić, jaka jest prawda na temat życia zakonnego. Odbyła dziesiątki rozmów z siostrami z zakonów czynnych, misyjnych i klauzurowych, habitowych i bezhabitowych, w różnym wieku i różnych profesji. Wśród jej rozmówczyń znalazły się m.in.: profesor filozofii, psychiatra, ginekolog, nauczycielka, siostra-taternik, muzyk. Włożyła ogrom wysiłku, by usłyszeć głos sióstr, dowiedzieć się, co mówią same o sobie. Efekt jej pracy obala wszelkie stereotypy.

„Pójście za wezwaniem daje szczęście” –powtarzają siostry. „Osobiście odbieram siebie jako entuzjastkę powołania. Byłam bardzo szczęśliwa, kiedy je odkryłam, i czuję, że ono mnie niesie cały czas”.

Reklama

„A że rodzą się w życiu różne frustracje, kryzysy, pytania o logikę i sens, to się rodzą. Nikt nikomu na naszej drodze nie mówi, że będzie łatwo. Akurat tego Jezus nie gwarantuje. Taka deklaracja nigdy nie pada. (...) Sprawdzają się wszystkie Jego obietnice, ale ta o łatwym życiu nigdy nie pada”.

Prawda ta dotyczy każdego powołania bez wyjątku – i do małżeństwa, i do kapłaństwa, i do życia zakonnego czy życia w samotności. Odpowiedź na powołanie wymaga, jak wszystko, co wartościowe i piękne, wysiłku. Mimo to rzesze ludzi wchodzą na powołaniowe szlaki z pełną świadomością i zgodą na czekające ich tam trudności. Po co? „Pewnie po to, żeby odpowiedzieć na miłość i przeżyć przygodę swojego życia”, bo „nie chodzi o to, czy jest łatwe, ale czy daje szczęście i radość (...). Jeżeli nasze życie ma być tylko wygodne, to ono nie ma sensu”.

„Sama nie wymyśliłabym sobie takiego scenariusza, jaki mi Pan Bóg zafundował. W najśmielszych oczekiwaniach nie myślałam, że wyląduję w takich miejscach, z takimi ludźmi, w takiej konfiguracji, że moje życie będzie tak oryginalne. Krótko mówiąc, Pan Bóg ma szalone poczucie humoru i wielokrotnie się o tym przekonałam. Rzeczy po ludzku niemożliwe stają się możliwe. Bóg ma masę pomysłów na to, żeby życie było bogate, twórcze, nieprzewidywalne. Bo moje życie takie jest”.

* * *

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Habit zamiast szminki, czyli zakonnice zabierają głos” Eweliny Tondys, Wydawnictwo Dolnośląskie 2017.

To książka, którą powinien przeczytać każdy chrześcijanin i w zasadzie każdy człowiek, żeby zweryfikować własne życie. Każdy – bez względu na płeć, powołanie życiowe czy poziom zaangażowania religijnego. Dawno nie czytałam czegoś tak wartościowego i prawdziwego.

mp

Podziel się:

Oceń:

2017-07-26 09:41

[ TEMATY ]

Wybrane dla Ciebie

Złe dobrego początki

Dirima/fotolia.com

Więcej ...

ME 2024 - rozpędzona kadra Probierza kontra osłabiona potęga z Holandii

2024-06-15 13:03

PAP/Leszek Szymański

Reprezentacja Polski po ośmiu kolejnych meczach bez porażki, na razie bez Roberta Lewandowskiego, kontra osłabiona licznymi absencjami, ale wciąż mocna kadrowo Holandia. Biało-czerwoni w niedzielę o godz. 15 w Hamburgu rozpoczną swój piąty udział w mistrzostwach Europy.

Więcej ...

Główne uroczystości odpustowe w Rokitnie

2024-06-15 16:00
Uroczystościom odpustowym w Rokitnie przewodniczył kard. Gerhard Ludwig Müller

Karolina Krasowska

Uroczystościom odpustowym w Rokitnie przewodniczył kard. Gerhard Ludwig Müller

W sanktuarium w Rokitnie odbyły się centralne uroczystości odpustowe ku czci Matki Bożej Rokitniańskiej. Odpustowej Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił kard. Gerhard Ludwig Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary.

Więcej ...

Reklama

Najpopularniejsze

Wystarczy moje „tak”, aby Bóg sam zaczął działać

Wiara

Wystarczy moje „tak”, aby Bóg sam zaczął działać

Kraków-Łagiewniki: dziś beatyfikacja ks. Michała...

Kościół

Kraków-Łagiewniki: dziś beatyfikacja ks. Michała...

Testament ks. Rapacza dla Polaków w kraju i na emigracji

Kościół

Testament ks. Rapacza dla Polaków w kraju i na emigracji

Kard. Semeraro: beatyfikacja ks. Rapacza znakiem Bożego...

Kościół

Kard. Semeraro: beatyfikacja ks. Rapacza znakiem Bożego...

Anita Włodarczyk zdobyła srebrny medal w rzucie młotem w...

Sport

Anita Włodarczyk zdobyła srebrny medal w rzucie młotem w...

Nie żyje Marzena Kipiel-Sztuka

Wiadomości

Nie żyje Marzena Kipiel-Sztuka

Lekkoatletyczne ME: Wojciech Nowicki zdobył złoty medal w...

Sport

Lekkoatletyczne ME: Wojciech Nowicki zdobył złoty medal w...

Dzierżoniów. Pogrzeb Marii Chlipały - matki...

Niedziela Świdnicka

Dzierżoniów. Pogrzeb Marii Chlipały - matki...

Jednoosobowe biuro rzeczy znalezionych

Wiara

Jednoosobowe biuro rzeczy znalezionych